Laten we helder zijn: Er zijn meerdere wegen naar Rome!
Want wát sommige behandelaars van verslaving ook zeggen, er is méér dan één manier om uit de negatieve spiraal van een verslaving te komen. Er zijn zoveel manieren om controle te krijgen over middelen als er mensen zijn die er aan verslaafd zijn geraakt.
Laat je niet vertellen dat er maar één weg bestaat…
er bestaat voor jou een weg!
Dat is soms even zoeken. Het is verstandig om:
- algemene kennis te hebben over verslaving (zie bijvoorbeeld in deze pagina’s)
- het is verstandig om zelf inzicht te hebben op biologisch en op emotioneel niveau (naar aanleiding van zelf-onderzoek of coaching)
- het is verstandig om een helder doel te hebben voor jezelf van wat je wilt met jouw gebruik in een bepaalde periode.
Die dingen kan je zelf uitvinden, soms kan een openminded coach met ervaring of een instelling je heel erg helpen om dat sneller te vinden. Want het vervelende is dat je met iedere terugval een verslaving verder ‘biologisch inslijpt’.
zie ook: [Route-kaart naar controle bij verslaving ]
Meerdere wegen naar Controle
Verslaving zuigt (biologisch), dat moge duidelijk zijn. De veranderingen in het brein maken het lastig om je levensdoelen ook als belangrijk te blijven voelen. Juist daarom blijven veel mensen zo lang dweilen met de kraan open. Daarom is een helder doel en een duidelijke aanpak gewoon handig. Dan kan je makkelijker bijhouden of er aan het gebeuren is wat jij voor jezelf als doel had gesteld en kan je -als dat niet gebeurt- ook sneller kiezen voor een andere strategie of een haalbaarder doel.’
Afhankelijkheid is emotioneel lastig en je moet vaak emotioneel lastige of misschien zelfs emotioneel ronduit pijnlijke oefeningen doen om zelfstandig de emotionele stappen te leren doen zonder de verzachtende steun van jouw middel. Maar die dingen zijn goed te leren, blijkt iedere keer dat iemand verzucht dat het even knap lastig was maar dat z’n leven nu veel beter is.
Controle en levenskwaliteit
Natuurlijk is het uiteindelijk simpel: controle over je alcohol-gebruik, dat heb je als je het volgende glas op zo’n manier kunt drinken dat dit glas zorgt voor kwaliteit in jou leven. Controle over coke heb je als je geen spijt gaat krijgen van het volgend lijntje.
En dat kan natuurlijk uiteindelijk betekenen dat je dat glas, dat lijntje, die joint nooit meer tot je neemt.
abstinentie (de nul-optie) is soms uiteindelijk de meest makkelijke manier van controleren
Want de behoefte aan een volgend glas, lijntje, jointje is in wezen een soort van balans waarbij aan de ene kant biologische, emotionele en sociale redenen bestaan om wèl te gebruiken en aan de andere kant biologische, emotionele en sociale redenen zijn om niet te gebruiken…
biologische ‘honger’ versus …
Grof over één kam geschoren zijn er wel een aantal algemene dingen die overeen komen in de verschillende vormen van aanpak. En hoe je die dan noemt, dat is een beetje om het even. De een noemt het zus en de ander noemt het zo., dat is maar net welke taal die behandelaar spreekt.
Maar tegenover de ‘honger’ van de biologische verslaving geeft duidelijkheid rust. Duidelijkheid over de aanpak waar je niet telkens over hoeft na te denken helpt daarbij. Tegenover de “trek” uit de biologie voortkomt zal een combi moeten komen van “de wil” (cognitief)
en “het hart” (emotioneel) en “ander mensen” (sociaal).
En dat zal zich over het algemeen vertalen naar een heldere keuze over de hoeveelheden die wèl of niet worden gebruikt en waar niet meer over onderhandeld hoeft te worden met jezelf.
De mensen die een gelukkig leven leiden met een verslaving, dat zijn vaak
de mensen die emotioneel en spiritueel voldoende tegenover de zuigende werking van de biologische kant van verslaving hebben gezet om in evenwicht te blijven.
gevoelens en psychologische ‘oplossingen’
Emotionele behoeften die vroeger eerder met alcohol werden ‘opgelost’ zullen waarschijnlijk gedrag of nieuwe contacten moeten krijgen die helpen om de lastige gevoelens uit te houden of te voorkomen.
Emotionele of andere behoeften die vroeger alleen ‘uitgeleefd’ konden worden met voldoende gebruik, die zullen oefening en/of andere mensen nodig hebben zodat je ook op een nuchtere manier uiting kunt geven aan die gevoelens of wensen.
Emotioneel blijkt vaak dat er gevoelens blijken te zijn die moeten worden uitgehouden of die een plek mogen gaan krijgen in het contact met jezelf (en/of in het contact met anderen). Dat betekent vaak dat er wat geoefend mag worden in het aangeven van sociale grenzen. En een aantal grenzen mogen vaak best wat worden verlegd… soms in de richting van ruimte, soms in de richting van veiligheid.
Het is goed om jezelf de vraag te stellen:
“Leef ik bewust genoeg van mijn gevoelens zodat zij niet op hoeven lopen?”
Leef jij bewust genoeg zodat je niet gaat meerennen in een ratrace die je alleen maar vol kunt houden met gebruik? Leef je met genoeg aandacht voor hobbies en voor jouw conditie? Leef je met genoeg aandacht voor beginnende trek zodat je ‘m voor kunt zijn voordat ie oploopt of je in de nek springt bij vermoeidheid of tegenvallers?
Ondanks dat in sommige reguliere verslavingszorg instellingen de vaktherapie nogal wordt wegbezuinigd momenteel is juist een aanpak die aandacht heeft voor begrip van het (lichamelijke) gevoel bij verslaving wel ècht handig.
leegte en motivatie
Sommige mensen hebben een gevoel van “leegte” op het gebied van zingeving, noem het “een spiritueel vlak”, noem het ’t engagement voor een “goeie zaak” waar je jezelf voor wilt inzetten, noem het “iets betekenen voor andere mensen”. Misschien omdat je niet vertrouwt dat je de moeite waard kunt zijn door een verslaving. Misschien was je dat al eerder in je leven ‘aangeleerd’.
Maar kort en goed: als je niet ervaart dat je dingen doet die de moeite waard zijn in de ogen van andere mensen, dan blijkt het voor een aantal mensen toch knap lastig te worden om niet alleen maar telkens opnieuw te stoppen maar om controle te houden. Daarom hebben vrijwel alle moderne vormen van verslavingsaanpak niet alleen aandacht voor wat je niet zou moeten doen maar veel aandacht voor motivatie. Wat wil je werkelijk met dit leven? Soms wordt dat erg spiritueel ingevuld, soms meer maatschappelijk.
sociale steun
Veruit de meeste vormen van verslavingsaanpak hebben daarnaast aandacht voor de sociale steun. Hoe maak je vrienden die begrip hebben voor jouw verslaving. Hoe vind je mensen waar je op terug kan vallen. Dat kan binnen de aanpak (zoals AA een stevig steun systeem geeft voor de mensen die daar in stappen, of een geloof dat een steunsysteem biedt, als bij de Hoop). Je kan ook buiten de directe aanpak van de verslaving aandacht hebben voor sociale steun door aandacht te hebben voor sociale vaardigheden (een onderdeel van verslavingsaanpak waarvan het nut voldoende is bewezen).
Sociale vaardigheden blijken iedere belangrijk: als je de ‘steun’ van jouw middel wilt loslaten zal je moeten oefenen om sociale steun te vragen (en die ook toe te laten)
kortom
Kortom er is best een hoop te bekijken als je een verslaving wilt controleren. Kijk eens naar de route-kaart en denk er eens over na hoe jij van Afzien naar Betere Controle kunt komen.
(en het nut van de strategie wordt
bepaald door het resultaat: “is het doel tot een resultaat geworden?”)
Een strategie heeft:
- een startpunt,
- een aantal dingen die gedaan moeten worden
- en dat binnen een bepaalde tijd.
(als het doel geen resultaat is geworden moet je de strategie aanpassen of het doel loslaten en een nieuw doel kiezen)
MEERDERE WEGEN NAAR ROME
[Route-kaart
naar controle bij verslaving ]
“Waar ligt Rome voor jou?”
[ controleerjeverslaving.nl ]
Er zijn inderdaad meerdere wegen naar Rome. Voorbeeldjes zouden kunnen zijn:
Controle-aanpak |
Analyse-aanpak |
Spirituele aanpak
|
Er zijn meerdere wegen naar Rome… en het is voor sommige mensen best een heel eind lopen… (hangt ervan af hoe ver je inmiddels van Rome verwijderd bent geraakt natuurlijk) 😉
Maar als je er goed naar kijkt is er best wel naar Rome te komen. En dat het dan wel handig is om af-en-toe op een kaart te kijken en niet via Helsinki te rijden… dan bespaar je een hoop tijd.
controleerjeverslaving.nl 