Abstinentie of controle op gebruik
Voorbereiding: Doelstelling
Ik wil het gelijk aan het begin maar even duidelijk stellen: Het is gewoon ook ouderwets om het met je klanten niet te hebben over gecontroleerd gebruik als mogelijk therapie-doel.
Het is namelijk altijd mogelijk dat het bereikt zou kunnen worden en onderzoek laat ook zien dat het noodzakelijk is om niet alleen maar abstinentie (de nul-optie) als therapie-doel te hebben maar om ook een route naar controle op inname aan te bieden. Niet om klanten binnen te houden (zoals sommige instellingen dat wel aanbieden) maar als realistisch doel om na te streven. Fatsoenlijk onderzoek laat het belang ook zien om dat aan te bieden.
Keuzevrijheid en de therapeut
Waar het op neer komt is dat een deel van de kans dat een bepaald doel bereikt word ook bepaald wordt door de verwachtingen van de therapeut. Als deze niet verwacht dat een bepaald doel haalbaar is, dan is de kans ook aanzienlijk kleiner geworden dat zijn klanten (cliënten/patiënten) dat doel zullen kunnen bereiken.
Als er wel een doel van gemaakt wordt -en per slot van rekening is dat natuurlijk eigenlijk wat “genezing” is van verslaving, dat je kunt gebruiken wat in deze cultuur normaal is om te gebruiken… en het daar ook bij kunt houden…
Naïviteit
Nee, ik ben niet naïef. Duidelijk zal zijn dat een aantal mensen zèlf (m.i. volledig terecht) kiest om verder hun favoriete middel te laten staan omdat ze vaak genoeg geprobeerd hebben om het te controleren en dat uiteindelijk blijkt dat de 0-optie de makkelijkste manier van controle is.
Maar dat is dan ook precies waar het om gaat: een keuze voor abstinentie niet omdat het moet van de therapeut maar omdat het een persoonlijke keuze is van iemand die de eigen verslaving serieus neemt.
[ controleerjeverslaving.nl ]
• Gratis en zonder verplichtingen •
zelfs geen emailadres als je niet wilt 🙂
